Diagnostyka stomatologiczna
Lekarz, nawet najbardziej wnikliwy i doświadczony, nie jest w stanie postawić w pełni trafnej diagnozy (a co z tym idzie – przeprowadzić prawidłowego leczenia) bez odpowiedniej aparatury diagnostycznej. O narzędzia do stawiania właściwej diagnozy w Vinci Clinic nie musisz się obawiać, ponieważ w naszej klinice, jako pierwszej w Łodzi był używany rentgen panoramiczny (1991), radiografia półcyfrowa (1999), radiografia cyfrowa (2003) oraz tomografia wiązki stożkowej CBCT (2009).
Współczesna diagnostyka nie może obyć się bez wsparcia ze strony radiologii stomatologicznej. Zależnie od sytuacji klinicznej wykonywane są różnego rodzaju badania, począwszy od zdjęć pojedynczych zębów, a skończywszy na rentgenogramie pantomograficznym.
RTG
Zdjęcie zębowe
Zdjęcie zębowe (wewnątrzustne, punktowe) obejmuje od 1 do 3 zębów wraz z tkankami sąsiadującymi. Umożliwia ono zaobserwowanie zmian w obrębie tkanek zęba, jak i kości otaczającej, niewidocznych w trakcie badania klinicznego. Może mieć też zastosowanie przy ocenie bólu zęba, w detekcji zmian próchniczych w różnych lokalizacjach oraz w leczeniu endodontycznym (ocena stanu kanałów korzeniowych).
Zdjęcie cefalometryczne
Zdjęcia cefalometryczne wykorzystywane są najczęściej w związku z leczeniem ortodontycznym. Na ich podstawie lekarz przeprowadza pomiary w celu diagnostyki wad zgryzu oraz oceny kierunku wzrostu twarzy pacjenta. Na zdjęciu cefalometrycznym widoczne są między innymi tkanki miękkie, zatoki przynosowe i podniebienie twarde. Tego rodzaju zdjęcia RTG wykonywane są w kilku projekcjach: bocznej, tylno-przedniej oraz osiowej.
Zdjęcie pantomograficzne
Pantomogram stanowi źródło informacji na temat całego uzębieniu pacjenta, tkanek otaczających zęby, kości szczęki i żuchwy. Pantomogram jest badaniem przeglądowym i nie pozwala lekarzowi dentyście wykryć wszystkich nieprawidłowości i niewidocznych dla oka zmian zapalnych.
Zdjęcie pantomograficzne umożliwia:
- lokalizację zębów zatrzymanych,
- wykrycie zębów nadliczbowych,
- ocenę stanu struktury kostnej,
- ocenę budowy kości szczęki,
- wykrycie zmian okołowierzchołkowych,
- zobrazowanie kształtu korzeni zębów,
- ocenę przebiegu kanałów,
- zobrazowanie torbieli,
- wykrycie patologii w stawach skroniowo-żuchwowych,
- detekcję zmian zapalnych w zatokach szczękowych,
- wykrycie nieprawidłowo przeprowadzonego leczenia kanałowego,
- wykrycie zmian zapalnych i nowotworowych w kościach szczęk.
Wykonanie pantomogramu trwa kilkanaście sekund, jest w pełni bezbolesne, choć należy pamiętać, że obciąża pacjenta relatywnie wysoką dawką promieniowania jonizującego.
Tomografia 3D
Tomografia komputerowa stanowi jedno z najbardziej doskonałych narzędzi diagnostyki obrazowej o szerokim zakresie zastosowań klinicznych. W badaniu promienie RTG przenikają przez tkanki, a pozyskany obraz, rejestrowany przez detektory promieniowania, trafia do specjalnego oprogramowania w komputerze, gdzie podlega bardzo szczegółowej analizie. Przewagą tomografii w stosunku do narzędzi diagnostycznych starszej generacji jest trójwymiarowość uzyskanego obrazu. Tomografia wiązki stożkowej – CBCT, znana także jako cyfrowa tomografia wolumetryczną lub stomatologiczna tomografią 3D jest odmianą tomografii komputerowej, stosowaną w stomatologii. Wiązka promieniowania RTG ma kształt stożka, a krótki czas badania oraz jeden obrót lampy wokół głowy pacjenta powoduje, że dawka promieniowania jest nawet kilkaset razy mniejsza niż w przypadku tomografii komputerowej ogólnomedycznej.
Tomografia w stomatologii – CBCT
Tomografia wiązki stożkowej – CBCT (cone beam computer tomography), znana także jako cyfrowa tomografia wolumetryczną lub stomatologiczna tomografią 3D jest odmianą tomografii komputerowej, stosowaną w stomatologii. Wiązka promieniowania RTG ma kształt stożka, a krótki czas badania oraz jeden obrót lampy wokół głowy pacjenta powoduje, że dawka promieniowania jest nawet kilkaset razy mniejsza niż w przypadku tomografii komputerowej ogólnomedycznej.
Zastosowanie tomografii CBCT
Badanie z użyciem tomografii wiązki stożkowej znajduje zastosowanie między innymi w poniżej wymienionych sytuacjach klinicznych:
- endodoncja (między innymi pęknięcie korzeni, ocena anatomii korzeni zębów),
- próchnica tkanek twardych zębów,
- chirurgia stomatologiczna (zęby zatrzymane, zęby mądrości, torbiele, nowotwory kości),
- ortodoncja,
- trudne do zdiagnozowania bóle zębów,
- choroby tkanek okołowierzchołkowych,
- urazy zębów i kości,
- stany zapalne zatok obocznych nosa,
- planowanie leczenia implantologicznego.
Jak przebiega badanie CBCT?
Zanim nastąpi samo badanie, pacjent jest szczegółowo instruowany przez lekarza bądź technika, który będzie przeprowadzał badanie. W dalszej kolejności pacjent siada na krześle umieszczonym wewnątrz urządzenia. Gdy siedzi nieruchomo, lampa aparatu wykonuje obrót wokół głowy i szyi osoby badanej, co trwa kilkanaście sekund. Praca aparatu sygnalizowana jest przez sygnał dźwiękowy. W przypadku, gdy pacjent poruszył się, niezbędne jest powtórzenie badania. Po badaniu następuje jego zapis na płycie CD – płyta jest przekazywana pacjentowi, badanie pozostaje także na komputerze placówki, w której badanie przeprowadzano.
