Jest to dział stomatologii zajmujący się odtwarzaniem braków zębowych i odbudową zębów zniszczonych w stopniu uniemożliwiającym leczenie zachowawcze. Za pomocą leczenia protetycznego można również poprawić estetykę uzębienia, skorygować lekkie nieprawidłowości ustawienia zębów oraz ich kształtu a także ujednolicić kolor zębów w przypadku występowania trwałych przebarwień.
Aby pacjenci mogli cieszyć się pięknym uśmiechem oferujemy:
Protezy stałe
Konstrukcje protetyczne trwale mocowane na zębach własnych pacjenta lub wszczepach.
- korony pełnoceramiczne
- korony na podbudowie z tlenku cyrkonu
- korony na podbudowie metalowej licowane porcelaną
- korony na podbudowie ze stopu złota licowane porcelaną
- mosty na podbudowie z tlenku cyrkonu
- mosty metalowo – porcelanowe
- licówki porcelanowe
- wkłady koronowo- korzeniowe metalowe i ze stopu złota
Protezy ruchome
uzupełnienia, które pacjent może swobodnie wyjmować z jamy ustnej.
- protezy szkieletowe
- protezy szkieletowe na elementach precyzyjnych (bezklamrowe)
- protezy duracetalowe
- protezy częściowe akrylanowe
- protezy częściowe nylonowe
- protezy całkowite
- protezy overdentures
- protezy natychmiastowe
Braki w uzębieniu są problemem nie tylko natury estetycznej.
Po pierwsze – zęby są odpowiedzialne za mechaniczne rozdrabnianie pokarmu, pełnią więc ważną funkcję
w procesie trawienia.
Po drugie – brak zębów prowadzi do poważnych wad zgryzu oraz w negatywny sposób odbija się na pracy stawów skroniowo-żuchwowych.
Po trzecie – rozległe braki w uzębieniu utrudniają kontakt z innymi, gdyż są przyczyną wadliwej wymowy.
To wkłady, które są modelowane indywidualnie dla konkretnego pacjenta zgodnie z kształtem korzenia rekonstruowanego zęba i pozostałościami jego korony. Charakteryzują się lepszym niż wkłady standardowe dopasowaniem do planowanego uzupełnienia protetycznego. Dzięki temu cechuje je duża wytrzymałość mechaniczna oraz trwałość.
Niestety, nie. Aby pacjent mógł zostać zakwalifikowany się do tego typu leczenia, musi mieć prawidłowo przeleczony kanał korzeniowy bez zmian zapalnych w okolicy okołowierzchołkowej. Ponadto ząb wzmocniony wkładem koronowo-korzeniowym nie może być rozchwiany, pęknięty wzdłuż korzenia lub uszkodzony poniżej brzegu kości.
Stomatopatia protetyczna to inaczej stan patologiczny jamy ustnej, będący konsekwencją użytkowania protezy. Najczęstszym objawem stomatopatii jest podrażnienie błony śluzowej jamy ustnej, z czasem prowadzące do zapalenia dziąsła. Pacjent odczuwa dyskomfort po założeniu protezy, dziąsło staje się zaczerwienione i obrzęknięte. Z czasem pojawia się świąd lub pieczenie, a noszenie protezy wiąże się z coraz większym bólem. Niekiedy też może dojść do zakażeń grzybiczych – na dziąsłach i śluzówce jamy ustnej pojawia się wówczas biały nalot, będący charakterystycznym objawem kandydozy. Stomatopatię protetyczną mogą wywołać różne czynniki. Do najczęstszych przyczyn zaliczamy przyczyny o charakterze mechanicznym (źle dopasowana lub niedoszlifowana proteza uciska lub podrażnia dziąsło). Jednak stomatopatia protetyczna może również zostać wywołana infekcją bakteryjną lub grzybiczą oraz alergią na składniki protez (akryl lub nikiel). W rzadkich przypadkach stomatopatia może mieć również podłoże psychogenne.
Jeżeli proteza została źle dopasowana, dochodzi do zwiększonego jej tarcia o dziąsło, a w efekcie do powstania bolesnych otarć i odleżyn. Tego typu dolegliwości mogą również się pojawić, jeżeli powierzchnia protezy nie została gładko wypolerowana. W takim przypadku jej szorstka powierzchnia działa niczym pumeks i powoduje ból będący wynikiem zdzierania naskórka. Niekiedy ból mogą też wywoływać metalowe klamry, które trą o szkliwo zębów, do których proteza została przymocowana.
Pamiętajmy! Jeżeli po założeniu protezy ból staje się nie do wytrzymania, należy jak najszybciej odwiedzić dentystę. Uzupełnień protetycznych nie należy nosić na siłę, gdyż można w ten sposób poranić dziąsła.
Dolegliwością, która może się pojawić przy próbie włożenia protezy, bywa również silny odruch wymiotny. Aby zminimalizować ten nieprzyjemny objaw, można wypłukać jamę ustną zimną wodą lub chwilę possać miętowego cukierka. Pomóc może nam również jedzenie miękkiego lub rozdrobnionego na małe kawałki pożywienia oraz unikanie potraw o kleistej konsystencji. Jeśli jednak odruch wymiotny się utrzymuje, warto zastosować żel znieczulający (oczywiście – po wcześniejszej konsultacji ze stomatologiem).